ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΙΟΝ ΤΟΥΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ!
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Η υψηλή τέχνη της γενναιότητας
Πολλά χρόνια πριν, ξημέρωνε η 28η Οκτωβρίου 1940. Δεν το γνώριζε, αλλά όταν οι σειρήνες της αεράμυνας ξύπνησαν τη χώρα, αυτή η μέρα έμελλε να γίνει μια μέρα ιστορίας. Ο καιρός ήταν καλός, οι δρόμοι ακόμη άδειοι και τότε σε μια στιγμή κόπηκε ο ορίζοντας και μια διάθεση ευφορίας αλλόκοτη γέμισε τον κόσμο.
Οι άνθρωποι έγιναν στρατιώτες κι έφυγαν μ’ένα κέφι ανάλαφρο να πολεμήσουν αυτούς που ήθελαν να μας κατακτήσουν. Πελώριοι έγιναν οι άνθρωποι σε μια στιγμή, δίχως φόβο για το θάνατο, με μια λάμψη κρυμμένη στα μάτια.
Αυτή είναι η υψηλή τέχνη της γενναιότητας του ελληνικού λαού, να πάρουμε και τη σημαία, να τη σηκώσουμε ψηλά, να ξέρουμε ότι αυτός ο πόλεμος είναι δικός μας. Κι έγιναν οι Έλληνες σελίδες έπους, ποιήματα, τραγούδια. Έγιναν ιστορία.
Πέρασαν πολλές δεκαετίες από τότε. Όσοι από μας ήμασταν τυχεροί, ακούσαμε διηγήσεις από τους παππούδες μας που τα έζησαν. Κι απ’τους γονείς μας, ίσως. Ιστορίες γενναιότητας χωρίς πολλές λέξεις, ιστορίες όπως τα όνειρα, μας φαίνονταν.
Λίγα λόγια, στην υψηλή τέχνη της γενναιότητας δεν υπάρχει χρόνος για περιγραφές, πώς να περιγράψεις ένα συναίσθημα, πώς να περιγράψεις τα νιάτα που έγιναν φωτιά.
Πέρασαν χρόνια πολλά. Πια, προς τιμήν τους παρελαύνουν τα νιάτα του σήμερα εμπρός από τους επισήμους και βαρούν τα κανόνια του Λυκαβηττού. Μακάρι να ξέρουν όλοι το γιατί. Ο καιρός τρέχει κι ο κόσμος βιάζεται. Σε περισυλλογή, κάποιοι ψάχνουμε ν’ακούσουμε την ελληνική ψυχή. Είναι ακόμα εκεί, κάπου εκεί, καθώς η παρέλαση περνάει από μπροστά της.
Η.Κ.