Δείτε αυτό το αριστουργηματικό κείμενο της ‘Ηρας Αλ. Κάζογλη, εγκρίτου Δικηγόρου, για την τραγωδία των εφιαλτικών σεισμών σε Τουρκία και Συρία!
Το Χρονογράφημα της Ήρας Αλ. Κάζογλη, Δικηγόρου
στην Αυγή Πύργου της Δευτέρας
Τα αναπάντητα
Δύσκολη και ζόρικη η εβδομάδα που πέρασε. Δυο ειδήσεις μονοπώλησαν την ειδησεογραφία, γέμισε ο τόπος χιόνι και σκόνη από ερείπια στη γείτονα Τουρκία. Το χιόνι στη δική μας χώρα ζωγράφιζε τη δική του εικόνα, κάτω τα βήματα στη χιονισμένη άσφαλτο, πάνω κρεμασμένος ο ουρανός, μουντός και ήσυχος, οι άνθρωποι βούλιαζαν στο λευκό χρώμα, σ΄έναν παλιό πίνακα ζωγραφικής.
Την ίδια ώρα, δίπλα, έχει στήσει καρτέρι η νύχτα. Κι όλα γίνονται κάτι πελώρια κομμάτια θάνατος. Στοιβάζονται παντού, όλα γκρίζα, δεν ξεχωρίζει ούτε μια μικρή, χρωματιστή κλωστή.
Τέτοιες ώρες, αρχίζουν να λέγονται τα αναπάντητα, ενώ ολόκληρη σειρά από σκούρες στολές κυκλώνουν τα ερείπια. Ψάχνουν να βρουν μάτια ζωντανά, ανάσες, θέλουν να βρουν τα χρώματα των ζωών που λείπουν.
Εκεί κι εμείς, ο σοφός λαός λέει ποιός θα σε κοιτάξει, ο Θεός κι ο γείτονας. Περνάν οι μέρες, ακόμη όλοι σκάβουν εκεί που ένας ολόκληρος κόσμος φαίνεται να ΄χει μετακινηθεί απ’ τη θέση του.
Κάποιοι το είπαν διπλωματία των σεισμών. Η προσφορά όμως είναι πάντοτε μονή, μόνη η ματιά, ευθεία, κοιτάζει μες στα ασπρόμαυρα χαλάσματα τα έγχρωμα μάτια που διακρίνονται, δίνει το χέρι. Δε νοιάζεται για τ’αναπάντητα. Δεν είναι ώρα τώρα για εξηγήσεις.
Μέσα στο τέλος της ισορροπίας, στα κομμένα πρόσωπα των ανθρώπων, τις στιγμές απόλυτης σιωπής όταν αυτό απαιτείται και τις στιγμές που οι φωνές γίνονται κάλεσμα, κραυγή απελπισίας, ιαχή χαράς για τη ζωή που ανέβηκε στο φως απ΄το σκοτάδι, εκεί βρίσκεται τελικά η ουσία των πραγμάτων, εκεί που το φως είναι λίγο, εκεί που πρέπει να τα καταφέρεις μέσα σε τόσο θάνατο.
Χαλάσματα κι από κάτω ζωές, κύλησε λίγο φως, ένα παιδάκι βγαίνει απ’τη σκόνη του χαμού, έχει όμως δυο μάτια φωτεινά, που χωρούν όλη την αγάπη του κόσμου. Ο καιρός των αναπάντητων πέρασε, ζούμε όλοι μαζί, κι η ζωή δίνει τις απαντήσεις.
Η.Κ.