Το Χρονογράφημα της Δευτέρας με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Όσο μπορούμε
Η είδηση ήταν παντού τις προηγούμενες μέρες. Στον πρόσφατο κλασικό μαραθώνιο της Αθήνας ο ενενηντάχρονος δρομέας Στέλιος Πρασσάς έγινε ο γηραιότερος μαραθωνοδρόμος που τερμάτισε. Αθλητής φαινόμενο, παλιός ποδοσφαιριστής, έχει αγωνιστεί σε δεκάδες μαραθώνιους σε όλο τον κόσμο. Και συνεχίζει να τρέχει, για όσο μπορεί. Είναι ευτυχισμένος, λέει, όσο μπορεί να τρέχει και να μένει στη γη, στη ζωή.
Στην εποχή των παλμογράφων και των έξυπνων ρολογιών, τρέχει φορώντας ένα παλιό ρολόι με δείκτες. Στην εποχή των ασταμάτητων αναρτήσεων αυτοπροβολής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτός πηγαίνει στο στάδιο και τρέχει όσο τον ευχαριστεί. Τελικά, η ευτυχία είναι μια προσωπική επιλογή.
Την ίδια ώρα νέα επιστημονική μελέτη διαπιστώνει πως όσο μεγαλύτερη είναι η χρήση των δημοφιλών μέσων κοινωνικής δικτύωσης τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος εκδήλωσης συμπτωμάτων κατάθλιψης. Το θέμα δεν σηκώνει αστεία και προφανώς για την αντιμετώπισή του απαιτείται ψυχαναλυτική μαεστρία και βοήθεια ειδικών.
Όμως όλοι ερχόμαστε σε επαφή με τον διαδικτυακό παράδεισο. Και πολλές φορές το μόνο που έχει ανάγκη να νιώσει κανείς, είναι πως δεν είναι μόνος. Να ζει τις ανθρώπινες σχέσεις χωρίς τη ματαίωση της απόστασης. Στις κλονισμένες, όμως, ψυχές, η υπερβολική έκθεση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι η αφορμή. Η εικόνα του κόσμου αντί για φως, γίνεται σκοτάδι χωρίς τέλος. Και τις ρουφάει στο έρεβος.
Στην άλλη άκρη, καθώς ο χρόνος τρέχει ο δρομέας μας περνάει, αόρατος. Διώχνει το βάρος του σώματος με μια κίνηση της ψυχής. Απλή, σαν τη νότα μιας μουσικής που αγάπησε. Η πραγματικότητα προσπερνά την αναπαράσταση και κερδίζει τη ζωή που θέλει.
Καταφέρνει να πάρει ελπίδα από τα απλά πράγματα, τη νοσταλγία για τα ασήμαντα, το αμπαλάζ μιας συνηθισμένης ζωής. Και είναι ευτυχισμένος.
Όσο μπορεί. Όσο μπορούμε.
Η.Κ.