Το Χρονογράφημα στην **Αυγή** Πύργου της Δευτέρας… Με την έμπνευση της Ήρας Αλ. Κάζογλη
Το Χρονογράφημα στην <<Αυγή>> Πύργου της Δευτέρας
με την έμπνευση της Ήρας Αλ. Κάζογλη
Εκκωφαντικά
Εκκωφαντικά χαρούμενα τα φετεινά Χριστούγεννα, τα πρώτα χωρίς υποχρεωτικά μέτρα κατά του κορωνοϊού από την αρχή της πανδημίας. Φώτα λαμπερά, χαρούμενη μουσική. Τα κάλαντα τραγουδήθηκαν, τα δώρα μοιράστηκαν, πολλά δώρα, όλα στην υπερβολή της χαράς.
Όμορφα είναι όλα αυτά, όταν το νιώθεις, και δεν επιβάλλεται σαν καταναγκαστική υποχρέωση η συμμετοχή σε μια ατμόσφαιρα χαράς. Και έτσι πρέπει, βέβαια.
Παρ’ όλα αυτά, αν και ορθόδοξη, εντύπωση μου προκάλεσε μια δήλωση του Πάπα που διάβασα στα ψιλά των εφημερίδων. Ζήτησε, διατυπώνοντάς το κάπως έτσι, μέσα στο θόρυβο της χαράς των Χριστουγέννων να κάνουμε για λίγο ησυχία και να αφουγκραστούμε το πραγματικό νόημα της γιορτής.
Πόσο ωραίο θα ήταν αυτό, πραγματικά. Όταν για λίγο έσβηνε ο ήχος και έμενε μόνο ο χτύπος της καρδιάς μας μπροστά στο θαύμα της Βηθλεέμ. Τότε θα καταλαβαίναμε ίσως πως το μεγάλο τίμημα για την αιωνιότητα είναι η αγάπη για τον άλλον, βαθιά, υπαρξιακή, όπως αυτή του Χριστού για τον άνθρωπο, η αγνή, άδολη προσφορά.
Κι οι ψυχές των ανθρώπων, λουσμένες την εκτυφλωτική λευκότητα του ‘Αστρου της Βηθλεέμ θα έγραφαν τις λέξεις για να συγκλίνουν όλοι, να έρθει ο ένας κοντά στον άλλο και να τους αποκαλυφθεί η θεϊκή ουσία, που μένει κρυμμένη.
Τότε ο καθένας θα αντικρύσει την άγια εικόνα κι ο νους θα γίνει παιδί, να κοιτάζει με δυο μάτια αθώα το θαύμα των ημερών. Κι όλα τα όμορφα που ζήσαμε τα Χριστούγεννα γίνονται εκδοχές μιας βαθιάς αγάπης, που ξεπερνάει το εφήμερο και λειτουργεί ως υπαρξιακός στοχασμός, οδηγώντας έτσι τη γιορτή στο απώγειό της.
Η.Κ.