ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ της μνήμης του ΚΑΠΕΤΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑ, Αρχηγού του ΕΛΑΝ,
που αποχαιρέτησε τον κόσμο χωρίς τιμές και δόξες στις 21 Νοέμβρη του 2000
Του Γιώργου Ευθυμίου, Εκπαιδευτικού
Στις 21 του Νοέμβρη του 2000 (πριν από 21 χρόνια) άφησε για πάντα τον κόσμο, για να περάσει στη χορεία των αθανάτων, ο ήρωας ΚΑΠΕΤΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΣ (Κωνσταντίνος Γεωργιάδης από το Χελιδόνι), Αρχηγός του ΕΛΑΝ (Εθνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Ναυτικού), που διαδραμάτισε με τα παλικάρια του πρωταγωνιστικό ρόλο κατά την περίοδο της τιμημένης και δοξασμένης Εθνικής Αντίστασης (1941 – 1944) ενάντια στα σχέδια του αιμοσταγούς Χίτλερ.
Ήταν δε τέτοια και τόση η προσφορά του στην Πατρίδα μας, που ώθησε το στιχουργό Φώτη Λαμψίδη να τον απαθανατίσει με τις εννέα τετράστιχες στροφές, τις οποίες μελοποίησε ο αθάνατος και ανεπανάληπτος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.
Ο Καπετάν Ζαχαριάς ήταν εκείνος που, όπως μάθαμε από τους τρεις επιζήσαντες συναγωνιστές του: Τρομάρα, Δελφίνο, Μπουνάτσο, και διαβάσαμε στο βιβλίο του, ξεκίνησε με λιγότερα από δέκα παλικάρια, καθώς κα μ’ ένα σαπιοκάραβο, που του το δώρισαν οι κάτοικοι της Αντίκυρας, κατόρθωσε τα μεν παλικάρια του να τα φθάσει στους 1200 τα δε σκάφη στα 35 .
Αυτόν, λοιπόν, που έγινε θρύλος, που έγινε τραγούδι, δίκαια οι κάτοικοι της Αντίκυρας και όλης της γύρω περιοχής τον τιμούν κάθε χρόνο, στις 25 Νοέμβρη, τη δοξασμένη δηλ. ημέρα της ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοποτάμου από τον Άρη Βελουχιώτη, το Ζέρβα και τον Άγγλο Μάγιερ.
Ωστόσο αυτόν τον θρυλικό ήρωα, που έγινε τραγούδι και παράδειγμα προς μίμηση, τον έχουν αγνοήσει οι πάντες. Και βέβαια και ο αξιολάτρευτος Δήμος μας. Ο Δήμος της Αρχαίας Ολυμπίας, ο χθεσινός, ο προχθεσινός, ο σημερινός, ο αυριανός. Δεν μπορούν, φαίνεται, να καταλάβουν οι εκάστοτε διοικούντες πως τέτοιες προσωπικότητες αποτελούν τις αξίες εκείνες πάνω στις οποίες έχουμε χρέος να στηριζόμαστε, αν θέλουμε να έχουμε μέλλον, αν θέλουμε να έχουμε πρότυπα για μίμηση από τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, που θα μας διαδεχθούν.
Καταλάβετε, κύριοι της Κεντρικής εξουσίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ότι η νεολαία μας διψάει για πρότυπα αληθινά. Μην την αφήνουμε να πελαγοδρομεί ανερμάτιστα στα βουρκόνερα της ραθυμίας και της αδιαφορίας για ό,τι ωραίο και υψηλό. Μην την αφήνουμε να χάνεται στη νιρβάνα των ψεύτικων παραδείσων.
Πότε επιτέλους θα αφυπνισθούμε και θα συνειδητοποιήσουμε το υπέρτατο αυτό χρέος μας προς αυτά τα παιδιά, αφού τα ζωντανά και καθαγιασμένα παραδείγματα για καταξίωση του ανθρώπου, εμείς όχι μόνο τα αγνοούμε αλλά και μιλάμε ενίοτε απαξιωτικά και υποτιμητικά γι’ αυτά;
Τι χρείαν έχομε να καταφεύγουμε σε ηρωισμούς άλλων Ελλήνων, που βέβαια κι απ’ αυτούς διδασκόμαστε, τη στιγμή που το δικό μας περιβόλι γέμει από τέτοια εύοσμα άνθη – κάθε γειτονικό μας χωριό έχει τους ήρωές του – που μπορούμε να γευτούμε την ευωδία τους και να αφήσουμε το άρωμά τους να χυθεί σ’ όλο το Δήμο μας και να νιώσουμε περήφανοι που έχουμε τέτοιους προγόνους;
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση με μπροστάρηδες τους προοδευτικούς, φιλόδοξους και χωρίς προκαταλήψεις Δημάρχους του Πύργου, της Αρχαίας Ολυμπίας, τους κ.κ. Αντωνακόπουλο Τάκη και Γεωργιόπουλο Γεώργιο και των λοιπών Δήμων του Νομού μας, ας καλοσκεφτούν αυτήν την Ιερή υποχρέωσή τους και ας κάνουν το καθήκον τους τιμώντας τους αγωνισθέντας για τη Λευτεριά της Πατρίδας μας.
Γιατί λαοί που δεν τιμούν τους αγωνιστές προγόνους τους, λέει ο Πλάτωνας, θα το πληρώσουν με το ίδιο τίμημα.
Το μνημείο του Καπετάν Ζαχαριά στο Χελιδόνι (ο τάφος του) είναι χορταριασμένο!
Στην Αντίκυρα αντίθετα κάθε χρόνο, στις 25 του Νοέμβρη, γίνονται επετειακές τιμές μπροστά στο άγαλμά του, που είναι στη κεντρική πλατεία, για να εκφράσουν οι κάτοικοι του Κορινθιακού και του Σαρωνικού την απέραντη ευγνωμοσύνη τους για την προσφορά του με τα παλικάρια του στην υπεράσπιση της Λευτεριάς της Πατρίδας μας.
Εμείς θα τους μιμηθούμε άραγε;