ΛΟΓΟτεχνείο : Μία νέα Στήλη με αυτό το λογότυπο καθιερώνει η Αυγή Πύργου Ηλείας έχοντας την τακτική συνεργασία μιας πνευματικής προσωπικότητας του τόπου μας, της αγαπητής συμπατριώτισσας φιλολόγου, ποιήτριας και συγγραφέα Καλλιόπης {Λίτσας} Ι. Δημητροπούλου.
ΛΟΓΟτεχνείο
Μία νέα Στήλη με αυτό το λογότυπο καθιερώνει η Αυγή Πύργου Ηλείας έχοντας την τακτική συνεργασία μιας πνευματικής προσωπικότητας του τόπου μας, της αγαπητής συμπατριώτισσας φιλολόγου, ποιήτριας και συγγραφέα Καλλιόπης {Λίτσας} Ι. Δημητροπούλου.
Η Λογοτεχνική αυτή Στήλη, που θα διαχειρίζεται η ίδια, θα έχει τίτλο <<Το ποίημα της Κυριακής>> και θα είναι κοντ΄σας κάθε Κυριακή! Την καλωσορίζουμε στην Εφημερίδα μας, που είναι από τις πλέον μαχητικές στο πανελλήνιο στερέωμα και την υποδεχόμαστε με χαρά και τιμή στον πνευματικό χώρο, που είχε καθιερώσει από την ίδρυση το 1945 της Εφημερίδας μας ο Αύγουστος Καπογιάννης, με τον γαμπρό του ποιητή και συγγραφέα Τάκη Δόξα.
Το ποίημα της Κυριακής
Γράφει η Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου
Φιλόλογος, συγγραφέας
Μια νέα λογοτεχνική στήλη μάς συστήνεται, μια μικρή “θρυαλλίδα” που, ίσως, πυροδοτήσει ένα ελάχιστο φως στους άνυδρους καιρούς που ζούμε.
Και ο τίτλος αυτής «ΛΟΓΟτεχνείο». Γιατί η Λογοτεχνία και δη η Ποίηση είναι έρωτας. Είναι η μουσική της ψυχής. Με δέος και σεβασμό θα ανατρέξουμε και θα απολαύσουμε τους μεγάλους μάγους του ποιητικού και πεζού λόγου. Θα εισέλθουμε στους εσωτερικούς μυστικούς δρόμους του πνεύματος και της ψυχής τους, για να αγγίξουμε το ανέγγιχτο, να δαμάσουμε το ασύλληπτο, για να διαστείλουμε την ψυχή μας με σηματωρούς τη ζωή αλλά και τον αναπόφευκτο θάνατο.
Ποιήματα και λογοτεχνικά κείμενα με λογοτεχνική αξία -κατά τη γνώμη μας- θα μας κρατούν συντροφιά στην κυριακάτικη ραστώνη μας.
Είθε το ΛΟΓΟτεχνείο να αγγίξει τον στόχο του: Να σταθεί μια σπονδή στον ιερό κόσμο της Ποιητικής και Πεζογραφικής τέχνης, γιατί η τέχνη είναι ωραιότητα και «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο».
Ας απολαύσουμε στο εναρκτήριο άρθρο μας το ποίημα του Πύργιου ποιητή Τάκη Δόξα με τον τίτλο «Φως της Ολυμπίας». Η ποιητική σύνθεση απαγγέλλεται αποσπασματικά, από το 1964, κατά τη διάρκεια της Τελετής Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας, μετά από ομόφωνη απόφαση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ (ΤΟΥ ΗΛΕΙΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΤΑΚΗ ΔΟΞΑ)
Απ’ τα ποταμίσια χείλη του Αλφειού
απ’ τον ασπρογάλανο κόρφο της Αρέθουσας
κι’ απ’ του Δία το πέτρινο μάτι,
μέσ’ απ ’τα πληγωμένα μάρμαρα
που φέγγει του Ίωνα και του Δωριέα η ψυχή,
κι’ απ ’τα κιονόκρανα
που δένει ο ήλιος τα κουρασμένα του άλογα,
απ’ τα πλεγμένα δάχτυλα του πεύκου και της δάφνης
εδώ,
σε τούτη την παρθενική μήτρα της Ολυμπίας
που δεν άλλαξε δε μολεύτηκε δε θα πεθάνει ποτέ,
εδώ θα ξαναγεννηθεί το φως.
Σπίθα του θεού
κρυμένη στη στάχτη της καρδιάς του Κουμπερτέν
που θα τη θεριέψει με την ανάσα της η Καλλιπάτειρα
η Ελληνίδα μάνα
Μάνα κάθε ανθρώπου.
Λαμπάδα απ’ το κερί του χρόνου και του μύθου
στιλπνό είδωλο στιλπνός Χριστός
που μυρίζει μοσχολίβανο κι’ αίμα αθώου ζώου,
το φως μεστό χρυσό σταφύλι
παραδομένο στα χέρια του Ερμή.
Από δω θα φύγει ο Άγγελος.
Θα λύσει τα πέδιλά του τα σπηρούνια του τα πάθη του
θα ρωτήσει ποιοι αγωνίστηκαν τελευταίοι στο Στάδιο
ποιοι πήραν τον κότινο απ’ τους ευπατρίδες της νίκης
και θα τρέξει.
Έξω απ ’το ιερό στήθος της Άλτης
έξω απ’ την Ολυμπία και την Ελλάδα
σ’ όλη τη γη σ’ όλη τη θάλασσα
παντού όπου υπάρχει αγάπη
παντού όπου υπάρχει πόνος
παντού όπου υπάρχει υποκρισία
παντού όπου υπάρχει μίσος
παντού όπου υπάρχει φωτιά
στο χρυσάφι στη φτώχεια στα μέτωπα στη ζωή στα νεκροταφεία
για να φέρει το μεγάλο μήνυμα…
Ερμή,
μη σε τρομάξουν οι θύελλες οι σαρκασμοί οι σκληρές μνήμες οι απειλές με τα βούκινα
οι πόλεμοι που ήρθαν ή που κονταροδείχνουν,
Ερμή
μη σε τρομάξουν οι άνθρωποι!
Μάζεψε κάτου απ’ τη σάλπιγγά σου τους λαούς
όπου κι αν είναι όποιοι κι αν είναι
ήρωες νικημένοι κακούργοι σκιές κόκκαλα
και τάισε τους με το σταφύλι σου
ρόγα τη ρόγα μέθυσέ τους με την αγάπη
κι’ όπως θα γίνουν ξέγνοιαστοι κι’ ονειροπαρμένοι,
όπως θα γυρίσουν πρώτη φορά όλοι μαζί
να κοιτάξουν κατάματα τον ουρανό
σκύψε στην καρδιά τους και πες τους
Πες τους
να ξεκινήσουν όλοι για την Ολυμπία,
χιλιάδες χιλιάδες χιλιάδες έφηβοι
σμάρια από κορμιά άσπρα μαύρα κίτρινα,
να πάνε να ξεπλυθούν κοντά στην Παλαίστρα
απ’ το χτες απ’ το σήμερα απ ’το αύριο,
ν ’αλείψουν με λάδι την ψυχή τους και το νου τους
κι’ ύστερα
να μπουν απ’ την ορθάνοιχτη πύλη στο Στάδιο
για να πολεμήσουν.
Όχι στη σφαγή και στην πυρκαγιά
όχι με το μαχαίρι και το σίδερο που καίει
όχι με τον ξολοθρεμό του ανθρώπου απ’ τον άνθρωπο
όχι για νέους νεκρούς νέους σακάτηδες νέους δυστυχισμένους,
μα για την πυγμή και το ακόντιο
για το πήδημα το δίσκο το δρόμο την πάλη
για το τέθριππο
για την Αρετή,
δίπλα στον Κάστορα ή τον Αντίπατρο
το Διαγόρα ή τον Αλκιβιάδη
που θα σμίξει τον αρχαίο κόσμο με τον τωρινό με τον αυριανό με τον αιώνιο
και θα νικήσει τον Άρη άλλη μια φορά
την τελευταία.
Πέρα στο ξέφωτο η Ολυμπία
Ξάγρυπνη μερόνυχτα πλέκει για τον καθένα τους
Κι’ απόνα στεφάνι αγριλιά
Ελληνικής ειρήνης
Ειρήνης όλου του κόσμου.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ
Γράφει ο φιλόλογος και συγγραφέας Γεώργιος Κουρκούτας για το έργο του Τάκη Δόξα: Όπως έχει επισημανθεί από πολλούς μελετητές του έργου του, στο έργο του Τάκη Δόξα (πεζογραφικό, ποιητικό, δοκιμιακό, ιστοριοδιφικό) έχει διοχετευθεί η Παράδοση, ο Πολιτισμός της Ηλείας, το Ελληνικό ήθος και κάλλος, η Ελληνική σκέψη. Απαύγασμα της πνευματικής του αλκής είναι το «Φως της Ολυμπίας», το μεγάλο αυτό οικουμενικό σάλπισμα ανθρωπισμού, αλληλεγγύης, συναδέλφωσης και συνύπαρξης των λαών. Ο λόγος του μεστός, λυρικός, πειθαρχημένος, πνευματοφόρος, όπως χαρακτηρίστηκε από τον Πνευματικό κόσμο της Ελλάδος, άγγιζε και μεταρσίωνε. Ο στοχασμός του υψηλόφρων, πυρίκαυστος, γόνιμος και προσέφερε έμπνευση. Η αγάπη του για τον τόπο και τους ανθρώπους του τον κράτησαν αμετακίνητο στον Πύργο της Παράδοσης και του Πολιτισμού.