Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου : *Να γελάς κι εκεί ψηλά Λάμπη*
<<Να γελάς κι εκεί ψηλά Λάμπη>>
Είναι κι αυτές οι κακές ειδήσεις που σε κόβουν στα δύο.
Παρακολουθείς, νοιάζεσαι, μαθαίνεις για την πορεία των μαθητών σου και μετά την αποφοίτησή τους. Σε συναντούν τυχαία, σε χαιρετούν και ανακαλείς στη μνήμη σχολεία, γεγονότα, στιγμές, αγωνίες… Χαίρεσαι με τις χαρές τους, πονάς με τα κακά μαντάτα.
Ο Λάμπης Ψυχογιός, ο εξαίρετος παλιός μαθητής μας, και μετέπειτα εκπαιδευτικός, από τη Βροχίτσα Ηλείας, όπως και άλλοι σπουδαίοι, ήταν μαθητής μου, στο ξεκίνημα της εκπαιδευτικής μου πορείας, στο Λύκειο Βουνάργου Ηλείας.
Οξύνοια, ευγένεια, καλοσύνη, ευρυμάθεια, ήθος τα στοιχεία που τον διέκριναν.
Στις άπειρες σχολικές δράσεις, στην πενθήμερη εκδρομή τους στην Κέρκυρα, στις χαρές τους για την εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια και στη λύπη, μαζί. Είναι το σκαρί του δασκάλου να συμπάσχει με τα “παιδιά” του.
Ο Λάμπης, πληροφορήθηκα πως μας αποχαιρέτησε για πάντα. Κρατώ στα χέρια μου τις παλιές φωτογραφίες που καθηγητές και μαθητές γελάμε ώς τα αφτιά.
Να γελάς κι εκεί ψηλά Λάμπη!
Ο χώρος της εκπαίδευσης φτωχότερος. Η γενέτειρά σου στην Ηλεία, επίσης.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια.
Καλλιόπη Ι. Δημητροπούλου
Εκπαιδευτικός