*Απέραντο και όμορφο*, ο τίτλος κειμένου εξαιρετικού της Η.Αλ.Κ. (…με αιώνες ονείρων)
Το Χρονογράφημα της Δευτέρας
με την Ήρα Αλ. Κάζογλη
Απέραντο και όμορφο
Αυτές τις μέρες, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πραγματοποιήθηκε η 44η Γενική Συνέλευση της Διεθνούς Επιτροπής Διαστημικής Έρευνας. Παρόντες όλοι οι μεγάλοι διαστημικοί οργανισμοί του κόσμου και σημαντικοί επιστήμονες του χώρου.
Δεν γινόταν, βέβαια, να μην συζητηθούν και οι πραγματικά θεαματικές φωτογραφίες που όλοι είδαμε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ που, όπως μας είπαν οι επιστήμονες, έχει τόσο μεγάλη διακριτική ικανότητα, ώστε βλέπει άστρα και δέκα δισεκατομμύρια φορές πιο αμυδρά από αυτά που βλέπουμε με γυμνό μάτι.
Πραγματικά, οι εικόνες αυτές μόνο δέος και θαυμασμό μπορούν να προκαλέσουν και σε όλους εμάς, που μας ταξίδεψαν κοντά στη γένεση του σύμπαντος, δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτά τα σύγχρονα όργανα έρευνας του διαστήματος, είναι, όπως μας λένε οι ειδικοί, μέρος της συνεχιζόμενης αναζήτησής μας να κατανοήσουμε καλύτερα το σύμπαν.
Μέρος της απέραντης ομορφιάς του ξεδιπλώνεται μπροστά μας για πρώτη φορά, πέρα από τις διατομές του χρόνου, οι εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου μας κάνουν να νιώθουμε πως αυτό που βλέπουμε στέκει ανάμεσα στο ονειρικό και στο αληθινό, ένας διαπλανητικός ύμνος στην συμπαντική απεραντοσύνη.
Η τεχνολογία μπορεί να προσφέρει νέα εδάφη ακόμη και για ονειροπόληση. Πάντα γεννιέται εκεί κάτι νέο, η εικόνα μιας γωνιάς του σύμπαντος όπου γεννιούνται νέα αστέρια ενώ διαλύονται τα παλιά, μπορεί να προσφέρει νέα εδάφη στους καλλιτέχνες, να μεταφράσουν την εικόνα σε μουσική ή σε στίχους, να δώσει την δύναμη για νέες σκέψεις, να γεννηθεί κάτι νέο.
Πάντα γεννιέται στο σύμπαν κάτι νέο, η δημιουργία εκτυλίσσεται, είναι ρευστή. Κι η ζωή μας είναι ρευστή, μια μικρή προσωπική κοσμογονία. Εμείς όμως είμαστε απλώς άνθρωποι με αιώνες ονείρων κι ένα βλέμμα που φοβάται να φτάσει το νεφέλωμα που ατενίζει εκεί απέναντι.
Η.Κ.